28 Şubat 2014 Cuma

Öyle acıklı konuşma...

Nil ne diyor şarkıda?

"Düşmem ben kanatlarım var ruhumda..."

Benim yok.. Ben düşebilirim..
Ama kalkarım hemen..
Çok düştüm, daha hızlı kalkabiliyorum artık..
Hatta kimi zaman düşmüyorum da..
Kim bilir?..
Kanatlarım çıkıyor belki ruhumda..


Eskiden böyle değildim tabi..
Sürünürdüm aylarca...
Kalkamazdım bile tekrar..
Sadece biraz doğrulurdum, bazen de emeklerdim..
Ama dimdik duramazdım..

Hep derler ya..
En dibi görmeden tekrar yukarı çıkamazsın diye..
Gördüm..
Süründüm..
Ama çıktım..
Hem de geri dönmemecesine..
Büyük konuşmuş olmayayım yine de..
ısırdım dilimi..

Yaşlanınca mı böyle oluyor acaba yoksa yaşananların etkisi mi bilmiyorum..
Ağlamak yok artık benim kitabımda..
Varsa da anlık..
Düşemem ben artık, yapamam..

Bu yüzden, gülümsediysem sana veda ederken...
Affet..
Mutluydum giderken..
Ben iyiydim, sen de iyi ol istedim...
Bişey demedin..
İkna olmuş gibiydin..
Sen de bana gülümsedin arkamdan bakarken..

.......

Onca zaman sonra diyorsun ki..
hep ben veriyormuşum son kararları..
pardon.. son hükmü..
"neden birşey söylemedin o zaman?" diyorum
"herşey bitmişti gözlerinde" diyorsun..

sanki ilk defa bitiyormuş gibi..
ne komik..
bu kaçıncı? sayısı olmayan vedaların..
geri dönmelerin..


sen yaz dedin diye yazıyorum..
bizi yaz demiştin..
ne efsane ama..
ne büyük bir aşk hikayesi ama..

unutmamak için yazıyorum..
aynı şeyi tekrar tekrar yaşamaktansa..
unutmamak daha iyi..


yeniden başlasak şimdi..
ben yine gitsem..
bir kez olsun "gitme" diyebilecek misin?
tutabilecek misin sımsıkı?
hangi milyonuncu defada???
kaçıncı şansı bekliyorsun bilmiyorum..
görmüyor musun???
18 değilim artık..
sen de 23 değilsin..

heyhat..
hala değişen birşey yok..

daha da karışık hatta..
karışık ne kelime..
düğüm düğüm..
boğazıma batıyor o düğümler..
kalbime..
acıyor..


ama düşmüyorum yine de..
sende öldüm ben zaten..
tükendim..
bu zümrüdüanka misali bir ben..
küllerinden doğan..ve bu sefer yanmamaya yeminli..









Hiç yorum yok:

Yorum Gönder